Rozdział 16.- Cholernie wspaniale, tak idealni

Przeczytajcie krótką notkę pod rozdziałem xd.

Muzyka:

Sen. Jedyna rzecz której teraz potrzebowałam.

Usłyszałam jakieś szepty.

-''Nie może ... wejść, wstęp jest ... rodz...-Słyszałam urywki wyrazów.

-chłopakiem-usłyszałam znajomy podniesiony głos.

-Ale prosze nie wchodzić-usłyszałam pigułę 

Po chwili zobaczyłam że drzwi się otworzyły. Zaczęłam udawać że śpię.

-Violett. Kochanie przepraszam. Co się dzieje-usłyszałam zmartwiony głos.-Nie chcę abyś odchodziła.
Nie wytrzymałam. Jedna łza spłynęła mi po policzku. Otworzyłam oczy.
-Harry ja.. Ja przepraszam.-zaczęłam.-Nie chcę abyś miał dziewczyny która może umrzeć w każdej chwili-Kurwa musiałam powiedzieć. Nie zdążyłam nic dodać.
-Co ?! Ty umierasz?!-Zaczął. Widziałam zmartwienie i panikę w jego oczach. Nie dałam rady mu odpowiedzieć.-Violett. Wiesz, ja ciebie nigdy nie zostawię skarbie. Nigdy przenigdy.-Powiedział, schylił i położył głowę na moim brzuchu.- Wiem że znamy się krótko kochanie. Ale, ja nigdy nie czułem się tak Hmm wspaniale ? Te słowo nie wystarcza, Czuję się przy tobie cholernie wspaniale, tak idealnie, Nigdy nie czułem tak wielkiej chęci spędzić z kimś całe życie. Zrobię wszystko abyś żyła-Powiedział to, po chwili usłyszałam cichy płacz.
-Harry. Dziękuję że jesteś. Przepraszam że spotkało nas to. Cholernie cię kocham. A i nie jesteś za lekki.

~.~

Po paru miesiącach ''walki'' z chorobą wyszłam ze szpitala. Mam nadzieję że długo tu nie zawitam.

-Wiesz co Vi?-Spytał się a ja popatrzyłam sie na niego pytająco- Ładnie byś wyglądała z dużym brzuszkiem

Zaczęłam się śmiać.

-Ty mówisz na poważnie? Ale kiedy tak byśmy ?-Powiedziałam dalej śmiejąc się. Walnęłam go pięścią w ramię.

-Ałć!-powiedział- Mówię strasznie poważnie. Chciałbym być ojcem naszych dzieci.

Nic nie odpowiedziałam tylko się uśmiechnęłam.

Po godzinie byliśmy w domu, dalej w Polsce.

-Dziś, albo nie. Jutro zabieram cię ze sobą, wracamy do Londynu. Wezmę cię na London Eye.

-Dobrze. Idziemy gdzieś dzisiaj?

-Nie. Chodź już na kolację-powiedział i wziął mnie za rękę.

-Mamo jutro wracam do Londynu.-Powiedziałam.-Prze..-Harry przerwał mi

-Kupiłem trzy bilety, jakby pani chciała to-powiedział a ja spojrzałam się na  niego robiąc wielkie oczy.

-Mogę? Och z chęcią, O ! Jejku, Violett zapomniałam ci powiedzieć.Chodź usiądźmy.

-Okej co chcesz powiedzieć-spytałam się siadając w środku.

-Dostałam spadek po Babci Dianie. Mały domek w Londynie. Jeślibyście chcieli to możecie tam zamieszkać, znajduje się w dzielnicy Lambeth. Nie daleko znajduje się London Eye.

-Mamo ! My też mieszkamy na tej dzielnicy. Ojej, będziemy mieszkać tak blisko.-Wstałam i przytuliłam się do mamy.

-Przepraszam. Violett muszę wyjść, wrócę za godzinę dwie.-powiedział i dał mi buzi na pożegnanie

-Ale jest już dwudziesta, a ty gdzieś idziesz?-spytałam się. Trochę mnie zdziwiło to że musiał wyjść.

-Wrócę niedługo. Pa-powiedział i wyszedł

-Chodź Córka. Oglądniemy jakiś film jak kiedyś ?-powiedziała i poklepała miejsce obok siebie.

-No okej, mamy jeszcze popcorn ? -podeszłam do szafki z przeróżnymi jedzeniami i spytałam się. Jak zwykle musiałam wleźć na blat.

-Tak poszukaj tam, w lodówce jest cola.-powiedziała, usłyszałam jak podchodziła do mnie

-Dobra już mam.-powiedziałam

Po sześciu minutach popcorn był gotowy.

Wzięłam wszystko i poszłam położyć wszystko na stolik, odwróciłam się twarzą do mamy i położyłam się koło niej na kanapie.

-Co oglądamy?-spytałam

-Nie wiem, zaczęło się już-Powiedziała.- Violett. Znasz Harrego krótko, ale widzę jak przejmuje się tobą. On cię kocha i to bardzo. 

-Wiem mamo. Nie mów mu nic, ale chciałabym aby jego prośba się spełniła.-Powiedziałam. Myślałam że nie dam rady.-Chcę mieć z nim dzieci.

-Co ? Violett jesteś tego pewna ? na sto procent ?-Powiedziała zaskoczona

-Tak mamo.

Gdy skończyłyśmy oglądać film rozeszłyśmy się do pokoi. Przebrałam się w piżamę i zamierzałam już iść spać. Ale nie bo po co ? Ktoś musiał zamknąć drzwi i teraz ktoś się do nich dobija

-Violett ! otwórz drzwi bo jestem zajęta-krzyknęła.

Zeszłam na dół i otworzyłam drzwi. 

W drzwiach stał Harry. Trzymał w ręku białe róże i czerwone wino.

Zobaczył że stoję w drzwiach.. Rozłożył ramiona, opatulił mnie nimi i namiętnie mnie pocałował.

Oderwaliśmy się aby złapać powietrze, Halo? przypomni mi ktoś jak się oddycha ?

-Harry idź do mnie ja idę po kieliszki-powiedziałam i skierowałam się do kuchni. Wzięłam pierwsze lepsze kieliszki i pobiegłam do sypialni uważając aby przypadkiem nie upaść.

Weszłam do pokoju róże były rozłożone po sypialni. Postawiłam kieliszki na szafce. Z łazienki wyszedł Harry. Pocałował mnie w czoło i nalał wino do kieliszków.

Rozmawialiśmy ze sobą długo. Bardzo długo. 

-Harry, ja to sobie przemyślałam. Chcę mieć z tobą dzieci.

-Och. Wow no okej-Powiedział zdziwiony ale wydawał się też zadowolony.-Kocham Cię szkrabie.

*nie będę opisywać bo nie umiem haaha xd*

Po całym tym zdarzeniu przytuliliśmy się do siebie i zaczęliśmy się całować.

-I że cię nie opuszczę-Powiedział cicho.-Dobranoc szkrabie, och poczekaj. Zapomniałem ci powiedzieć. Emily została odnaleziona, dowiedziała się o tym że Zayn ją zdradzał ale wybaczyła mu. Jest z nim w ciąży.

-Och to dobrze.-powiedziałam szczęśliwa, łzy szczęścia zlatywały po moim policzku.-Dobranoc.

Zasnęliśmy wtuleni w siebie.

~.~

-Harry ! Harry-Krzyczałam.

-Violett co się stało ?!-Usłyszałam jak biegnie po schodach do naszego domu. Już w Londynie.

-Ja.. My. Będziemy rodzicami !-Krzyczałam z radości. Rzuciłam mu się w objęcia. Czułam się tak szczęśliwie.

Trwaliśmy przytuleni do siebie dobre parę minut.

-Chyba musimy o tym powiedzieć naszym najbliższym.-powiedziałam

-Och tak. Podskoczymy najpierw do sklepu.

A więc tak kochani ! Dodaję to dziś bo dojdziemy do 20 rozdziału + epilog i koniec ! Jutro może będzie jeszcze jeden rozdział ^_^ 

ps. Piszę ten rozdział już szósty raz ;__;